"Bij het CAW wordt er gewoon naar mij geluisterd. Dat is fijn!"
bang
Hallo,
Ik heb een verhaal dat sommige mensen wel zullen begrijpen of herkennen. Althans, dat hoop ik toch. Ik hoop dat ik niet de enige ben die er zo over denkt.
Ok goed, my story:
Ik ga( ging) samen met mijn zus om de veertien dagen naar mijn papa in het weekend vanaf men 11de. Het ging goed, heel goed zelfs. Toch de eerste 2 jaren.
Mijn ouders zijn nu bijna 5 jaar uit elkaar en na 5 jaar is het nog altijd niet zoals het moet zijn. Het hoeft echt niet perfect te zijn voor mij: iedereen heeft minpuntjes. Maar wat ik meemaak vind ik ook niet echt perfect.
Het begon allemaal in het 2 de middelbaar. Mijn vader en zijn vriendin lieten ons achter. Alleen midden in de nacht. Mijn zus en ik waren doodsbang en uit een reflex belde ik mijn mama. Zij heeft de politie erbij gehaald. Gevolg? Mijn vader was kwaad en koppig. Vandaag de dag blijft dat me nog steeds achtervolgen.
Onlangs was er weer een misverstand, waardoor er weer ruzie was en hij ons zelfs niet meer komt halen (wat ook niet echt hoeft voor mij).
Ik heb wel een goede tip. Want sinds vorig jaar ga ik naar het CAW. Daar helpen me heel erg. Want daar kan ik praten over mijn gevoelens zonder kritiek te krijgen. Er wordt gewoon geluisterd naar me. En ik vind het fijn dat er eens naar mijn mening wordt gevraagd.
Hebben jullie ook iemand nodig die naar je luistert of heb je iemand? Of ben ik dan de enige? Ik stel me soms zoveel vragen, jullie ook?
Reacties ―
"Knap bezig"
Bedankt om je verhaal hier te delen. Er zijn zeker heel wat jongeren die dit zullen herkennen en er moed uit zullen halen dat jij een manier hebt gevonden om er mee om te gaan. Erg knap dat je de stap hebt gezet om naar het CAW te gaan en er met iemand over te praten. Hulp vragen als het nodig is, is het knapste dat je kunt doen! Iedereen heeft iemand nodig die naar hun luistert, dat maakt alles veel draaglijker. En jij bent het levende bewijs dat erover kunnen praten ook echt helpt! Blijf zo verder doen, jij komt er wel uit!
"Steun van anderen"
Wat een vervelende situatie, je zit echt wat tussen de ruzies van je ouders in. Het is niet gemakkelijk om daarmee om te gaan. Het lijkt me heel normaal dat je met al die vragen zit. Op deze pagina en ook op deze, kan je misschien al wel wat antwoorden vinden op jouw vragen. Misschien vind je ook wel steun in de verhalen van jongeren die iets gelijkaardigs meemaken? Kijk maar eens op de forum-pagina van Awel. Je staat er zeker nooit alleen voor!