Ik wil mezelf pijn doen

Als je jezelf pijn doet, doe je dat niet zomaar. Vaak krijg je de drang om dat te doen door moeilijk te verwerken emoties. Bijvoorbeeld iets ergs meemaken zoals het overlijden van iemand die je goed kent, je ouders die scheiden, misbruik, …. Maar ook minder ingrijpende gebeurtenissen kunnen een aanleiding zijn. Een ruzie bijvoorbeeld of weinig zelfvertrouwen. Het is een manier van je gevoelens uiten. Je hebt het gevoel dat je niet begrepen wordt. Omdat je opgesloten zit in jezelf.

Een aantal redenen waarom mensen zichzelf pijn doen:

Een vraag om hulp: Door aan zelfverwonding te doen, willen sommige mensen tonen dat het niet goed met hen gaat. Het kan een vraag zijn om ernstig genomen te worden.

Ontladen van spanning: Jezelf pijn doen wordt soms gebruikt als uitlaatklep. Bijvoorbeeld voor verdriet, boosheid, twijfels, eenzaamheid, ….

Zichzelf bestraffen: Soms voel je je schuldig over allerlei dingen. Je gaat je dan straffen door jezelf pijn te doen.

Meer controle willen krijgen: Soms voelt het aan alsof je geen controle hebt over je leven. Je bepaalt zelf waar, hoe en wanneer je jezelf verwondt. Dat geeft je opnieuw een gevoel van controle.

Ontsnappen uit de werkelijkheid: Het leven kan soms erg zwaar zijn. Jezelf pijn doen is dan een manier om te ontsnappen.

Zelfverwonding helpt voor sommige mensen soms om zichzelf voor een korte tijd beter te voelen. Jezelf pijn doen werkt een beetje zoals alcohol drinken. Eerst komen er stoffen in je lichaam vrij die de pijn wat minderen en je beter doen voelen. Maar net als drank en drugs is zelfverwonding slechts een manier om jezelf te verdoven. Achteraf zal je vaak boos zijn op jezelf. Bovendien kan je blijvende schade oplopen. Niet enkel je lichaam wordt mogelijk nooit meer hetzelfde door littekens, maar misschien ga je jezelf niet meer graag zien, voel je je waardeloos of heb je schuldgevoelens.

Het is niet gemakkelijk om in je eentje van de drang tot zelfverwonding af te geraken. Net als alcohol werkt het soms verslavend. Soms kan het helpen om alternatieven te zoeken voor wat je kunt doen op een moeilijk moment.

Maar een belangrijke eerste stap is dat je erover praat. Het is wel zwaar om over zoiets moeilijks te praten. Daar heb je moed voor nodig, want je weet niet hoe mensen zullen reageren op je verhaal. Vertel het daarom aan iemand die je vertrouwt. Een goede vriend, ouders, zus/broer, leerkracht, …. Weet je niet goed hoe beginnen? Kijk eens bij de handleiding om hulp te vragen.

Het zou kunnen dat je het niet onmiddellijk aan iemand uit je direct omgeving durft te vertellen. Probeer dan met je huisarts te praten, iemand van het CLB, JAC, AWEL of Tele-Onthaal.

Wat Wat